Dat nooit meer!

Het water stijgt!

Sjaak de Keijzer | Het is 1953 in de vroege ochtend van zondag 1 februari. Ik woonde toen in de St. Jozephstraat.

Een noordwesterstorm raast over ons land; windkracht 12 en springtij. Het water in de Hollandsche IJssel is bij Gouda tot grote hoogte op gestuwd. Aan de Gouderaksedijk ter hoogte van de Asfaltcentrale staat om 06.00 uur het water op een hoogte van 3.80m boven NAP. Dat is bijna 6m boven het maaiveld van de achter de dijk gelegen polder de Krimpenerwaard.

Toen ik de avond daarvoor ging slapen stond het water al hoog aan de dijk. Ik was mij van geen kwaad bewust en vond het alleen maar spannend. Maar mijn vriend Dirk woonde aan de Gouderaksedijk. Hij lag al te slapen op de zolder van hun huisje onder aan de dijk toen hij om omstreeks 01.00 uur werd gewekt. De familie moest evacueren. Het werd daar te gevaarlijk. Het water liep bij elke golf al over de dijk.

Dat water kalfde de binnenzijde van de dijk snel af. Bij de woning verdween die ochtend ongeveer één derde van de dijk. Op de foto zien we het resultaat dat veel mensen zich nog kunnen herinneren. Had de storm enkele uren langer geduurd dan was de ‘zondvloed’ in de Krimpenerwaard een feit geweest. Eén dag later stonden grote delen van Zeeland en de Zuid-Hollandse eilanden onder water.

In de periode daarna werd het ‘Deltaplan’ uitgevoerd. Dit mocht nooit meer gebeuren. We mogen er nu vanuit gaan dat één maal in de 10.000 (?) jaar een dergelijke ramp kan plaatsvinden. Maar als wij dat veiligheidsniveau niet goed bijhouden is de verwachting is dat we over ca. 10 jaar weer op het niveau van 1952 zijn aanbeland. Zeespiegel stijging, bodem daling en klimaat verandering zijn daaraan debet. Gelukkig wordt nu het ‘Deltaprogramma’ uitgevoerd, als we daar tenminste niet op gaan bezuinigen.

De foto is genomen op de dijk voor het woonhuis van Dirk.